Ons is amper weg!
14 september 2018 - Knesselare, België
Eventjes samenvatten waar ik (wij?) de laatste maanden in mijn vrije tijd véél mee bezig ben geweest. De voorbereiding van onze reis, naar Zuid-Afrika, of beter gezegd Suid-Afrika, want zo spreken ze daar ja. Bijna hetzelfde, maar toch net niet. Zorgt dit er mede voor dat de aantrekkingskracht naar Zuid-Afrika groot is? Zo ging ik daarnet nog eens op laatste check bij de dokter, en die gaf mij spontaan ook nog enkele -super nuttige?- woorden mee: een stewardess is een zweefteef en een string is een deurtrekker. Grappige dokter alleszins.
Ergens begin juni, toen ik mij volop aan het verdiepen was in het analyseren van statistische gegevens, had ik het eventjes gehad. Want... Ons verlof lag wel al vast in september, maar het was nog niet ingevuld. Omdat mijn hoofd vaak alle kanten uitgaat tijdens de examens -van interieurprojectjes tot reisplannen en andere nieuwe nutteloze interesses- besloten we: WE GAAN NAAR ZUID-AFRIKA! Zo gezegd zo gedaan, een beetje later lag onze vlucht vast. Via Airfrance kunnen we vertrekken vanuit Brussel-Zuid met de trein naar Parijs, waarna we van daar rechtstreeks naar Kaapstad vliegen. En niet zomaar vliegen, maar 12(!) uren vliegen. Dit wordt volgens mij dan ook het favoriete deel voor Robin, want zo lang stil zitten is volledig zijn ding... Misschien de rollen meenemen?
Dan stonden we voor een keuze: leggen we dingen vast of zien we daar wel ter plaatse? Wel, moest het van Robin zijn verlof afhangen (4 weken groot verlof!!), dan zouden we een tijdje kunnen emigreren en daar gewoon zien. Nu... Ik heb géén 34768 dagen verlof per jaar, waardoor we 'maar' twee weken ter plaatse zijn. Vandaar de beslissing om toch al een reisroute en wat verblijfplaatsen vast te leggen. Veel ge-google, ge-booking en ander ge-zoek met een REISMAP tot gevolg. Want zo ben ik dan, overdreven, ja.
Nu is aftellen al niet meer deprimerend, want nog 6 keer slapen, nog 5 keer dineren, nog 3 dagen werken, nog de laatste inkopen, nog de valiezen maken, nog vanalles maar eigenlijk ook niets. Ons is amper weg!
Als je denkt, awel ja, ik wil wel weten wat ze daar uitsteken, dan kan je de blog volgen en/of aanmelden voor mijn mailinglijst (wat dat dan ook precies moge zijn). Af en toe, als de goesting en de mogelijkheid er is, mag je wat foto's of verhaaltjes verwachten.
Het is alvast een mooi begin