Die son skyn vir almal

Na enkele wijntjes op route 62 en in Stellenbosch was het tijd om naar onze laatste bestemming verder te gaan, de moederstad, Kaapstad. Tijdens onze reis kwamen we verschillende mensen tegen met telkens ook verschillende geluiden over de stad. Mooi, levendig, opletten geblazen, ‘s avonds niet op straat komen,... Met een klein hartje maar ook wel verheugd en benieuwd vertrokken we. 

De eerste avond hielden we het rustig en gingen we snuisteren in al het moois dat ‘the watershed’ te bieden had. Hier komen jonge kunstenaars en designers hun werken tentoonstellen en verkopen. De galerij maakt deel uit van ‘V&A Waterfront’ waar je ook veel restaurants kan vinden, zelfs een Belgisch! En na bijna 2 weken Zuid-Afrika zijn we hiervoor gezwicht. Stoofvlees met frieten, maar mijn mama de hare is toch nog steeds de beste! Wat opvallend is aan dit deel van de stad, is dat er bijna enkel toeristen en welvarende locals te vinden zijn. Overal staat security, om zoals in een discotheek te selecteren wie er wel/niet mag wandelen. Hier dus geen spanning of onveiligheid, al voelen we wel snel aan dat dit opgezet spel is, en we het echte Kaapstad nog wel zullen tegen komen. 

Het echte Kaapstad wou ik dus ongetwijfeld ook meemaken, maar om dit op een relatief veilige manier te doen kozen we voor een sightseeing bus. Je weet wel, die grote rode toeristische bussen waar eigenlijk niemand op wil gezien worden... In dit geval wel een prima optie want Kaapstad is uitgestrekt en zo zie je wel veel, maar stap je enkel uit bij de bezienswaardigheden wat ervoor zorgt dat je niet per ongeluk in een achterbuurt terecht komt. We deden ook een gratis wandeltoer met gids naar de Bo-Kaap, mooi zo al die gekleurde huisjes. Picture perfect, check! Al was het wel met mijn GSM, want met een grote camera rondlopen kan provocerend werken. En zelfs zonder camera werden we geregeld aangesproken of even achterna gelopen door mensen die op zoek waren naar eten/geld. Een andere stop was het district six museum, waar je meer te weten komt over de apartheid. Wij hadden het geluk om Levy daar aan te treffen, een man van ik schat 85 jaar, die met veel emotie en nog steeds frustratie vertelde over het vroeger en nu. Enkele uitspraken van hem die me heel erg bijbleven zijn: “If you’re white you’re allright, if you’re black you’re at the back” en “the sun shines for everyone” (Die son skyn vir almal). De apartheid is na 25jaar nog steeds enorm voelbaar, zowel bij hem alsook op straat. Ook ons bezoek aan Robbeneiland waar Nelson Mandela en vele andere activisten opgesloten zaten tijdens de apartheid, gaf ons hierin meer inzicht door de uitleg die we kregen van een ex-gevangene. 

Ondanks dat de moederstad een grote stad is met hoge gebouwen en industrie, is het opmerkelijk hoe je overal zicht hebt op de tafelberg en lion’s head. De tafelberg kan je op met een liftje, maar daar stond enorm veel volk voor aan te schuiven. Optie B was om lion’s head op te klimmen, en van daaruit het zicht te bewonderen. Volledig onvoorbereid met jeansbroek en sneakers begonnen we eraan, en wat ons te wachten stond wisten we ook al niet. Eerst een stuk wandelen in de vlakke zon, maar daarna begon het pas... Op het bovenste deel zijn geen wandelpaden meer en moet je letterlijk naar boven klimmen via ladders, koorden en rotsblokken. We gingen dus van warmtezweet naar angstzweet, want het was toch soms erg smal en de afgrond was diep. Zonder er al te veel bij na te denken hebben we de top bereikt, als overrijpe blinkende tomaten. Het was alleszins een veel fijnere ervaring dan aanschuiven voor een liftje, en het uitzicht was even fenomenaal prachtig! Een ander, en ook laatste, stukje natuur was onze route doorheen het Kaapse schiereiland. Omarmd door de witte stranden, het blauwe water en de bergen reden we langs de chapman’s peak naar het (toeristische) uiterst zuidwestelijke puntje, kaap de goede hoop.

Al bij al was kaapstad dus veelzijdig, mooi en absoluut de moeite waard. Door de alertheid die je continu moet hebben, voelden we wel dat we nooit helemaal voor de 100% ontspannen waren hier, wat in groot contrast stond met de rest van onze reis doorheen Zuid-Afrika. Ik ben erg benieuwd naar de toekomst van deze stad/dit land, maar weet zeker dat we ooit terug komen! Mijn nabije toekomst ligt alleszins vast: ik moet terug naar België... Het vliegtuig op dan maar, jammer genoeg. Al zal ik wel blij zijn om ‘ons mieske’ en vrienden, familie en collega’s terug te zien! Voor eventjes toch, want meestal begin ik alweer snel uit te kijken naar een nieuwe bestemming :-)