Op soek na die leeus!

28 september 2018 - Addo Elephant Park, Zuid-Afrika

Tijdens onze rit van Oudtshoorn richting Addo werden we opnieuw getrakteerd op heel wat aapjes langs de kant van de weg. De Vervet-aapjes, hier en daar een ware plaag door hun liefde voor landbouwgewassen en fruit. En zo ook in Kirkwood waar we sliepen, want deze regio leeft zowat van de citrusplantages. Tussen de citroen- en sinaasappelbomen kwamen we na een laatste hobbelige 4km aan bij onze river lodge, tussen diezelfde aapjes. En dat de sinaasappels wel degelijk lekker zijn, konden we zelf ervaren bij het ontbijt onder de vorm van vers geperst fruitsap! 

We werden bij aankomst opgewacht door een vrolijke dame die een prachtig traditioneel en kleurrijk Afrikaans hoofddeksel droeg. Ze liet ons de kamer zien, en de mogelijkheid om met de kajak van aan onze lodge de rivier op te gaan. Met wat terughoudendheid vraag ik of dit wel veilig is, en of er geen krokodillen gaan komen bovendrijven, waarna de vrolijke dame nog vrolijker en hoofdschuddend begint te lachen. Redelijk hard te lachen, uitlachen in feite ja... Ik lach dan maar wat mee, en ga er ondertussen van uit dat de rivier veilig is. We beslissen dan ook een tochtje te maken, maar ik hield toch mijn schoenen aan (gewoon om zeker te zijn)... :-)

Donderdag was D-Day, waar we zo naar uitkeken, een dagsafari in Addo national (elephant) park. Ik zet de elephant tussen haakjes, want het is een park waar je veel meer dan enkel olifanten kan spotten, bijna de volledige big 5. Onze gids Chen begon met veel enthousiasme aan de safari, met de nodige kennis en grapjes. Nog 4 hollanders werden toegevoegd aan ons busje, en we konden vertrekken. Grotendeels Engels-sprekend wel want die Hollanders hadden een dergelijk dialect waardoor ze beter verstaanbaar waren in het Engels dan in het Nederlands... 

Zebra’s, verschillende soorten antilopen, buffels, veel olifanten, vogels, kevers, en noem maar op, we zagen ze. Van heel dichtbij, zijnde: vlak naast onze auto. De nodige foto’s werden genomen (zie ook hier in de blog bij foto’s), en we hadden meermaals ‘kiekevlees’. Als je zo een buffel langs je auto ziet passeren, terwijl de gids zegt “deze dieren zijn heel onvoorspelbaar, ze waarschuwen niet voor ze aanvallen”, dan slik je toch eens. Of wanneer olifanten met een honderdtal(!!!) chillen in het water. En zo zou ik wel nog wat momenten kunnen opnoemen, maar het is toch vooral het gevoel daar ter plaatse dat voor de belevenis zorgt. 

En last but not least: op soek na die leeus! In het park zitten 14leeuwen, en die leven in koppels. Maar het park is zó groot dat de kans heel erg klein is om ze te zien, mede ook doordat ze ongeveer 20u per dag slapen. ‘s Ochtends kreeg onze gids al het signaal dat er op een bepaalde plaats leeuwen gespot werden. LINKSOMKEER & VOLLE GAS! Maar helaas, we waren te laat en ze waren nergens te bespeuren. Op het einde van de dag nog een laatste poging, dus we gingen naar dezelfde plaats terug. Traag, alle blikken naar buiten, zoekend naar goud tussen de struiken. En toen riep Robin: “Can you stop please?!” En BAM, hij had gelijk, ze waren daar! In het begin nog ver weg, maar op 5minuutjes tijd waren ze vlakbij. Beiden gingen ze in het gras liggen, speurend naar een lekker hapje. Waaw, 2 leeuwen in het wild. Kiekevlees voor de rest van de avond, en nog veel langer waarschijnlijk...

Foto’s

6 Reacties

  1. Kathleen steenbeke:
    28 september 2018
    Ja amai... Prachtig, je krijgt er dus wel kiekevlees van. Zal een reis zijn om nooit meer te vergeten.
  2. Yoran:
    28 september 2018
    BAM, ik hoop dat ik ook ooit de big 5 kan "spoten" (typfootje zusje😱😱😱)
  3. 28 september 2018
    De reis van jullie leven is dit!!!! En wij hier watertanden😜
  4. Sascha:
    28 september 2018
    Zo mooi om mee te lezen! Het gevoel komt weer helemaal terug! Nog heel veel mooie momenten gewenst!
  5. Moeder en Thierry:
    29 september 2018
    Mooi, de reis van jullie leven. Nie bij inzitten Debra ik had et het zelfde gevraagd voor ik de rivier zou af varen.😊
    Leuk om te volgen. ❤
  6. Nadine:
    29 september 2018
    Echt geweldig verhaal! Kunnen wij enkel van dromen... 🙉🐅🦓